Długą nieobecność na blogu tłumaczę tym razem tym, że moje tempo szycia jest niezwykle żółwiowe. A nawet ślimacze. Wiem, że ostatnio zbyt wiele na drutach nie robię, ale to dlatego, że moje myśli i ręce zajęte były tworzeniem torby, dzięki której będę mogła przez następnych kilka dni wakacji swobodnie drutować z dala od domu.

Mowa jest bowiem o torbie, którą szyłam z myślą o drutach. Przyznam się szczerze, że część materiałów wycięłam w zeszłym roku i chciałam już wtedy to uszyć, ale na szczęście zabrakło mi wówczas na to czasu. Przez rok akademicki przeleżał ten wycięty materiał odłogiem i w obecne wakacje postanowiłam skończyć tę torbę przed wyjazdem.

Rok temu wycięłam jedynie materiał na podszewkę - bez fragmentu na kieszeń w podszewce - z materiału, który upolowałam na babcinym strychu. Do tego wycięłam również "wierzchnią" część torby (której nie widać, bo nie jest na wierzchu, ale pierwotnie miała tam być) z błękitnego prześcieradła kupionego w second handzie za 2 złote. I to czekało na lepsze czasy. Przez ten rok przemyślałam, jak to wszystko ma wyglądać, zdobyłam też nowy materiał, który jest całkiem wierzchni, z darowanej mi piżamy, która nie była nigdy noszona przez swój krój, olbrzymiość i swoją brzydotę. Uchwyty torby zostały natomiast uszyte z materiału wyszarpanego z żakietu, który także dostałam od osoby, która go nie używała. Metalowe części przy uchwytach także zostały zrecyklingowane, bo wyciągnęłam jej ze swojej starej, zniszczonej już nieco torby.

Zatem w kieszonce wewnętrznej mam druty z szydełkami, a w kieszeni głównej tabun włóczek, książkę z wzorami pożyczoną z biblioteki oraz pudełko z moimi kwadratami do pledu. I kicają tam także gdzieś dwa wydziergane króliczki :) Planuję w przyszłości doszyć też pudełko do przechowywania kwadratów.
Na zewnątrz po bokach torby są też doszyte dwie kieszonki bez zamków, żeby w razie czego można było coś łatwo do środka wsunąć. Paski do torby uszyłam ze wspomnianej wcześniej marynarki i to one tak mi nerwy zszargały dlatego, że materiał był dość gruby. Warto jednak było, bo czegoś się przy tym nauczyłam. Przy tym paski są mocne, bo materiał ów nie jest rozciągliwy i jest bardzo mocny. Pasek długi do noszenia przez ramię jest regulowany.

Przez miękką strukturę torby, nie układa się tak dobrze, jak kuferki robione ze sztywnych materiałów, ale jeśli zostanie wypełniona włóczkami po brzegi, to pewnie zacznie wyglądać, jak należy ;) Wydaje mi się jednak, że nie odbiera jej to wiele uroku, zatem nie martwię się tym wcale.
Jest to pierwszy mój bardziej skomplikowany uszytek, który mam ze sobą nosić przy ludziach. Może nie na co dzień, ale niewątpliwie będzie mi czasem towarzyszył, zatem dumna jestem z tego, że wyszedł mi tak dobrze. Na pewno przyda mi się w Bieszczadach. Jutro wyjeżdżam - dlatego post pojawia się tak późno -  zobaczymy ile tym razem udziergam przez tydzień! I przeczytam. Będzie co pokazywać w dzierganiu i czytaniu po powrocie :)
Do zobaczenia na Króliczej Wyspie za jakiś tydzień!

Tak, niestety, było przez całą tę nieobecność na blogu. Książek zrobiła się kupka, a nie wydziergałam przez ten czas w sumie nic. Po pewnym czasie nawet zajęcia z łaciny przestały sprzyjać drutowaniu, bo przyszły jakieś dziwne i nikomu nie potrzebne zaliczenia i egzaminy. Ponadto, jakoś złapałam pewnego rodzaju zawieszenie i nie mogłam z niczym ruszyć. Znajdowałam co jakiś czas po książkach i internetach nowe wzory, ale jakoś nie mogłam do nich nic dobrać. Jedno wiem na pewno - zacznę się też uczyć szydełkować i mój pled będzie druciano-szydełkowy! Takie postanowienie...

Dzierganie

Czytanie

Pled! Więcej pledu, bo pledu mamy tu po pachy! Ciągle się gdzieś tutaj przewija, w postach z serii o dzierganiu i czytaniu przede wszystkim. Robię małe podsumowanie i myślę, że będzie się pojawiało w przyszłości częściej. Jeszcze nie wiem, czy w zależności od upływu czasu czy powstawania kolejnych kwadratów, ale będzie na pewno. No i od przyszłej środy wracamy do serii o wspólnym dzierganiu i czytaniu!



Są zatem dwa kwadraty ściegiem dżersejowym - róż i seledyn. YarnArt Etamin, 100% akryl.
Z tego samego rodzaju włóczki są robione ściągaczem turkusowy i granatowy kwadrat.
Nadal z tego samego rodzaju mamy też łososiowy i fioletowy kwadrat dziergany ściegiem koszyczkowym.
Dwa kwadraty w różnych odcieniach zieleni - "trawniki" - robione były z włóczek, których składu nie znam. Kupiłam je już w części zużyte bez "nalepki".
Ostatni kwadrat - czterokolorowy (beż, bordo, ciemna zieleń i czerń) jest z włóczki, o której już kiedyś wspominałam. Sprułam szalik i teraz staram się wykorzystać z niego włóczkę. Nie jest to proste zadanie, bo nie ma ona jednolitej grubości, miejscami jest sporo szersza (na kolorach) niż w miejscach, gdzie jest beżowo-czarna. Ten kwadrat został sknocony ściegiem francuskim. Następny chciałabym spróbować jakiś ażur, ale nie wiem, jaki będzie pasował do takiej włóczki. To jest jeszcze kwestia do rozstrzygnięcia :) Skład także mi nieznany. Zrobiłam ją kilka dni temu (3 może 4), więc mam nadzieję, że zostanie chęć do dziergania przez dłuższą chwilę i w przyszłą środę pochwalę się czymś już skończonym (kwadratem kolejnym, mam nadzieję!)

Chwilę się zastanawiałam, od czego zacząć powrót na bloga, co napisać. Miałam już nawet plan! Ale trochę zmieniłam zdanie. Zrobiłam kilka dni temu opaski na oczy do spania dla siebie i mojego mężczyzny, którymi koniecznie się chcę pochwalić :)

To jest taki pół-recykling szyciowy. Każda opaska składa się z czterech warstw czarnego materiału z bawełny zakupionego w IKEI, a piątą warstwę, która jest na wierzchu, wycięłam ze swojej starej bluzki w stylu chińskim. Bluzka nie nadawała się już do noszenia, ale materiał ten był tak piękny, że szkoda mi go było wyrzucać. Nie chciałam też zużywać go na coś, co szybko pójdzie do wyrzucenia. Doszłam do wniosku, że opaska raczej powinna służyć długo, to bluzki nie szkoda :) Teraz natomiast pojawia się pytanie... gdzie kupić podobny materiał? Muszę dobrze poszukać i popytać...

Poza tym, zużyłam jeszcze trzy ramiączka stanikowe znalezione w szufladzie (kolejna porcja recyklingu!). Pierwsze zostało pocięte na krótkie paski, złożone na pół i wszyte w opaskę - na wzór staników. O powstałe "tunele" zaczepiłam pozostałe ramiączka - te pełnią rolę, oczywiście, gumki trzymającej opaskę przy głowie. Uważam to za naprawdę dobry pomysł, bo gumki lubią się naciągać, ramiączka od staników lubią się rozregulowywać po jakimś czasie, więc zawsze będzie można je spokojnie wymienić bez rozbebeszania opasek, a materiały, z których je uszyłam były dość cienkie i delikatne, co zdecydowanie utrudniałoby całą sprawę.

Idealne może nie wyszły - tu i ówdzie jest krzywo, widać, że nie są też idealnie symetryczne, ale dobrze spełniają swoją funkcję. A robi się je niezwykle prosto, więc polecam spróbować swoich sił! :)

I żeby rozwiać wszelkie wątpliwości - zanim uszyłam zastanawiałam się, czy nie będzie przeszkadzało w spaniu. Pierwszej nocy padłam jak mucha i w ogóle mi nie przeszkadzała, drugiej też nie odczuwałam żadnych problemów - warto się przyzwyczaić do opaski, zdecydowanie lepiej się śpi w takich egipskich chińskich ciemnościach ;)

Myślałam nad tym wczoraj bardzo długo i doszłam do wniosku, że to chyba najlepsze wyjście. Muszę zbyt wiele czasu poświęcić na gonienie z nauką, w dodatku coś czuję, że na dniach powinnam zacząć naukę w trybie przedsesyjnym. Ostatnio nawet posty ze wspólnego dziergania i czytania nie wychodziły co środę, tylko coraz później.

Problemem nie jest to, że nie mam o czym pisać. Problemem jest to, że nie mam kiedy tego robić. Bardzo chętnie podzielę się z Wami wszystkim, co stworzyłam w czasie nieobecności na blogu. Wtedy na spokojnie, ze zdjęciami w trakcie tworzenia, nie tylko gotowego już tworu, Przerwa może się wydawać indywidualnie dla jednostki długa, bądź nie - sądzę, że nie będzie mnie tu do końca roku akademickiego, więc koło trzech miesięcy, prawdopodobnie do około 30. czerwca. Dla mnie to okres czasu niezmiernie krótki. Zapewniam Was jednak, że wrócę na pewno. Z pierwszym dniem moich wakacji :) Mam nadzieję, że będę miała się czym pochwalić :)

Dziękuję Wam bardzo za to, że towarzyszyliście mi do tej pory i mam nadzieję, że nie zostanę przez Was zapomniana po takim czasie. Obiecuję wrócić ze świeżym umysłem gotowym do działania!

W tym czasie niewiele zdążyłam udziergać - jednego króliczka, który ponownie był próbny, będę musiała je zmodyfikować, żeby mogły dumnie wisieć przy brzegach mojego pledu :) W tym czasie także wypróbowałam jeden ścieg na kolorowej włóczce, którą pokazywałam rok temu. Nie wyglądało to zbyt dostojnie, zmienia ona bowiem grubość miejscami i trochę z tego wyszły brzydkie kulfony niestety. Ścieg jednak okazał się prosty i ładny, więc kiedyś zrobię łatkę w tym stylu z innej włóczki - takiej o stałej grubości :)

Czas biegnie niezwykle szybko, ale zawsze udaje mi się go trochę złapać na to dzierganie. Co zatem udało mi się zrobić od środy 11. marca?

Niewiele, ale zawsze coś:

Dokończyłam dziergać trawiastą łatkę do pledu, drugą i zapewne ostatnią tego typu. Nie ma co z nią przesadzać :) Dostałam od współlokatorki szalik, który jej się nie podobał (mnie także), który z czystym sumieniem sprułam i mam sporo nowej włóczki. Jak dla mnie wygląda znośnie, ale mojemu mężczyźnie niewyobrażalnie się podobała, dlatego ugięłam się i zgodziłam się wydziergać coś z niej do pledu (wszak korzystać z niego będziemy razem, nie będzie tylko dla mnie). Jeśli znajdę dla niej dobry ścieg, to na pewno zaprezentuje się lepiej niż na zdjęciu poniżej.

W ciągu jednej lekcji łaciny udało mi się wydziergać kwadrat 7 cm na 7 cm i zrobić z niego króliczka. Tym razem jest czarny. I jest to też, niestety, królik doświadczalny. Ten czarny kwadrat u góry to nie czarny tyłek w stringach tylko to, co zostało z króliczka. Ale obiecuję, że nie cierpiał za bardzo, a przyczynił się bezsprzecznie do zdrowego rozwoju hordy (mam wrażenie, że na czterech - po jednej na róg pledu - króliczkach się nie skończy) Pacynek. Zatem oczekujcie, może za tydzień powstanie już chociaż jeden króliczek w całości :) Na razie na dole widzicie jak wyglądał przed rozebraniem z powrotem do płaskości.

Książki!
Skończyłam pierwszą część Opowieści z Narnii i muszę powiedzieć, że całkiem mi się to podobało. Zakończenia spodziewałam się innego i podobało mi się ono tak sobie, ale na pewno posłucham drugiej części i tylu następnych, ile wytrwam. Zabrałam się natomiast na następnego audiobooka, Dziennik Bridget Jones. Jeżeli cała książka jest taka, jak jej początek, to coś czuję, że nie skończę jej, tylko rzucę w kąt. Nie byłaby to wówczas książka w moim guście, zdecydowanie. I nie mogłabym zrozumieć, dlaczego w ogóle znalazła się na liście książek polecanych przez BBC. Więc trochę szansy dam.
Co do papieru - u mnie jak zwykle. Zdążyłam zacząć miliony innych książek, resztę czytam bardzo tak sobie... Na razie zaczęłam załączone na zdjęciu Pozwól, że Ci opowiem... bajki, które nauczyły mnie, jak żyć - bardzo przyjemne, podoba mi się i na pewno polecam, oraz Trzy mądre małpy - mam wrażenie, że to będzie wymagało ode mnie więcej czasu. Ale wszystko powoli :)
























We wtorek szyłam dla mojego króla trzy worki! Dwa na siano, jeden na suszone ziółka. Mogłabym się nimi pochwalić, jednak to nic specjalnego. Taki sobie worek z kołem u podstawy i prostokątem dookoła. Zawiązywany bardzo ciasno sznurkiem żeby się żadne mole do środka nie dostały. Zatem wiedzcie, że od czasu do czasu naprawdę coś szyję! ;)